Մեր երկրում հենց էս պահին էնքան բան ա կատարվում, որ հեչի պես մի փոքրիկ CNN պիտի աշխատեր՝ չհասցնելով լուրը լուրի հետևից շպրտել եթեր:

Այնինչ, բացի երկու ժամը մեկ լրատվություն հեռարձակող մի երկու թիվիներից, մնացածը ոնց որ խուլուհամրերի համար լինեն՝ անձայն, անդեմ, լավագույն դեպքում՝ գլամունդրիկ, միշտ զգուշավոր, օդը հոտոտող, միտումնավոր ուշացած...

Ու մենք ամենակարևոր բաներն իմանում ենք համացանցից, բոլորս դա գիտենք: Ի՞նչ ասես, մարդիկ տուն են պահում մեր գումարների ու ներվերի հաշվին, իմ դժգոհությունն էլ, փաստորեն, տնաքանդություն ա: