Ադրբեջանի սուլթան Ալիևը և այդ երկրի վերնախավի մյուս ներկայացուցիչները հաճախ են սիրում խոսել իրենց բանակի իբրև թե մարտունակ և պատրաստված լինելու մասին: Այդ բոլոր խոսքերը, սակայն հօդս են ցնդում, երբ հաշվի ենք առնում ընդամենը մեկ պարզ հանգամանք` մարտունակ բանակ ունեցող երկիրը կարիք չէր ունենա իր հույսը դնելու 1000 ահաբեկիչների վրա: Խոսքը Ադրբեջանի քաղաքացի հանդիսացող թվով 1000 ահաբեկիչ ծայրահեղականների մասին է, որոնք անցել են հատուկ մարտական պատրաստություն և մասնակցում են տարբեր գործողությունների, այդ թվում` երրորդ պետությունների տարածքներում իրականացվող ռազմական գործողություններին: Մասնավորապես այդ 1000 ադրբեջանցի ահաբեկիչները ակտիվ մասնակցություն են ունեցել Սիրիայի և Իրաքի տարածքում տեղի ունեցած մարտական գործողություններին` աջակցելով «Իսլամական պետություն» ծայրահեղական խմբավորմանը:
Այսօր էլ 1000 հոգանոց այդ խումբը անգործ չի մնում և իր ռազմական հմտությունները չկորցնելու համար դեռ շարունակում է մասնակցել Սիրիայում տեղի ունեցող մարտերին: Ընդ որում, Սիրիայում այդ խմբի մասնակցությունը ռազմական գործողություններին ֆինանսավորվում է անմիջապես «Իսլամական պետություն» ահաբեկչական խմբավորման կողմից: Դրանով Ադրբեջանը երկու հարց ևս լուծում է՝ ահաբեկիչների խմբի մարտունակության պահպանման, ինչպես նաև Ադրբեջանի անվտանգության հարցը, քանի որ այդ ահաբեկչական պետությունն այնուամենայնիվ չունի այն կանոնավոր բանակը, որին գոնե ինքը կարող է վստահել և որի վրա կարող է հույս դնել պատերազմական գործողությունների ժամանակ: Այդ իսկ պատճառով են Ադրբեջանի իշխանությունները միշտ պատրաստ պահում այդ 1000 հոգուն, քանի որ անհրաժեշտության դեպքում այս երկրի հույսը միայն ահաբեկիչներն ու ահաբեկչական գործողություններն են:
