Երևանյան դպրոցներից մեկում ներկա էի ուսումնական տարվա մեկնարկի հանդիսավոր արարողությանը: Տնօրենը ճառ է կարդում: Ու գիտելիքի և սովորելու մասին պաթետիկ-վերամբարձ նախադասությունների արանքում, մի տեսակ մեխանիկորեն նկատում է. «Եվ ի՜նչ իմանաս, գուցե ձեր շարքերում է կրթության ապագա նախարարը, վարչապետը...»:
Քմծիծաղ եմ տալիս ու չեմ կարողանում չնկատել՝ ախր ինչո՞ւ հենց միանգամից՝ նախարա՜ր, վարչապետ կամ թեկուզ՝ նախագահ...:
Ախր ոչ նախարարը, ոչ վարչապետը, ոչ էլ նախագահը մասնագիտություններ չեն: Դժվա՞ր է ասել՝ գիտնական, շինարար, ֆիզիկոս, քիմիկոս, բժիշկ, ծեփագործ ու եռակցող վերջապես, չգիտեմ՝ տիեզերագնաց կամ ռոբոտաշինարար, ծրագրավորող ու այգեգործ, բիզնեսմեն ու իրավաբան, ուսուցիչ վերջապես:
Լավ էլի, նախարար-մախարար.
