Զարմանքով ընթերցեցի սոցիալական ցանցերում մի շարք օգտտերերի /շատերը շատ տարօրինակ օնայն կենսագրությամբ, ըստ երևույթի` կեղծ/ բուռն արձագանքն այսօրվա ներկայացրածս օրենսդրական նախաձեռնությանը` տարկետումների ձևական բնույթը իրականով փոխարինելու տեսակետից: Փոփոխության իմաստն է` փոխանակ արտոնթւություն ունեցողը նախանշվի 150 կմ շառավիողով ՈՐԵՎԷ զորամաս, այդ թվում` առաջնագիծ, նախանշում ենք ոչ-մարտական հաստիքի, որ անմիջական վիճակտանգից ավելի զերծ պահենք: Տան հետ շփումն էլ հեշտացնելու համար մեկ արձակուրդի փոխարեն երենքքն ենք առաջարկում: Առաջարկում ենք նաև, որ մնացածի համար անպայման տնից 150 կմ. հեռավորության վրա ծառայոելու քաղքաաքականության փոխարեն վիճակահանության հավասար հնարավորություններ տրվեն` ով որտեղ քաշի: Նաև առաջարկել եմ, այս երկու իմ կողմից ղեկավարծ զորակոչի փորձիցս ելնելով, որ եղբայրները, այդ թվում տարբեր զորակոչերիերի ընթացքում զորակոչվող, կարողանան իրենց ցանկությամբ նույն զորամասում ծառայել: Արդյո՞ք սա այդքան վատ առաջարկներ են:
