Ուզում եմ հավատալ,որ ժամանակն ամեն ինչ իր տեղը կդնի...
Մարդուն հատուկ է մեծամտությունը,և հաճախ,ցավոք, հենց՝ այն է դառնում հաջողության չափորոշիչ,ուր գաճաճ միտքն իրեն ճախրանքի թևեր է երևակայում.
մեծամտությունը,որը նաև չարանալու և չարացնելու շնորհով է օժտված:
Իսկ հանճարեղը՝ Սերն ու պարզությունն է...
Մտքերս կայքում զետեղելով,որևէ բարձրագոչ նպատակներ չեմ փայփայել:
Կարծեմ ասել եմ,որ գերնպատակս հեղինակային երգերս են եղել,ոչ բանաստեղծ կոչվելս,բայց,քանի որ երբեմն բառերն անհնչյուն էլ են լույս-աշխարհ գալիս,ստիպված... գրառում եմ ու տեղավորում ինչ-որ տեղ:
Եվ ահա եկավ պահ,որ մտածեցի՝ գուցե պիտանի լինեն...
Տեղադրեցի,բայց,անկեղծ ասած...
Մեզանում ամեն ինչ մրցավազքի է վերածվել...
Բանաստեղծություններիս առումով՝ սա իմ վերջինը կլինի:
Շնորհակալ եմ նրանց,ովքեր գնահատեցին,սիրեցին,մերժեցին...
՞՞ Հանճարեղություն ՞՞
Կա մի սահմանում,որ պարզության մեջ՝
Հանճարեղ է բայց.
<< Միտքն անվերջ անհայտ հեռուն է ձգտում,
Անտեսանելին կոչում առեղծված,
Մինչդեռ հանճարեղն այն է,
Ինչն ավաղ,
Հաճախ ջնջվում է հենց աչքի առաջ,
Եվ այն կոչվում է՝ իրատեսություն >> ...
- Թե չէ սիրուց զա՜տ,
Սիրուց առավե՜լ,
Սիրո նման պա՜րզ,սիրո նման վե՜հ,
Ուրիշ էլ ի՞նչն է անտեսանելի,
Բայց արարչաստեղծ հանճարեղություն...
Հարգանքներով՝ Ազատ Աբրահամյան