Ինչո՞ւ ենք մենք սիրում «քցել»։ Օլիգարխները, ստվերում աշխատելով ու հարկեր չմուծելով, քցում են պետությանը, տաքսիստը ուզում է քցի պարսիկ տուրիստին, բնակիչը ուզում է հաշվիչները հետ տա ու էլի քցի ջրմուղին կամ էլեկտրացանցին, բենզալցակայանները քցում են վարորդներին, վարորդն էլ իր հերթին ուզում է քցի ԱՊՊԱ-ին։

Ամբողջ աշխարհում տարածված երևույթ է, բայց մեզ մոտ մի տեսակ հպարտանալու առիթ է։ Եթե մեկին հարցնեք՝ ուզո՞ւմ է 100 հազար դրամ աշխատել, թե կպցնել, կնախընտրի կպցնել։ Թող տրակտորները աշխատեն, ինքը ինչի՞ պիտի աշխատի։

Որովհետև մեր հասարակությունը՝ որպես մեծ սոցիալական խումբ, որպես միասնական օրգանիզմ, դեռևս չի ինքնահաստատվել ու կայացել։

Արտյուշ Գրիգորյան