Այն ֆինանսական միջոցներն ու էներգիան, որը տրամադրվում է Ցեղասպանությունը ճանաչելու համար, պետք է ուղղվեն ԼՂ հիմնախնդրի լուծմանն ու Հայաստանում ներդրումներ բերելուն:
Խոսքը չի վերաբերում նրան, թե պետք է հրաժարվել Ցեղասպանության ճանաչումից, այլ առաջնահերթությունները պիտի վերանայել:

 

Եթե մի տաս տարի առաջ որևէ երկիր ճանաչեր Հայոց ցեղասպանությունը, ապա ողջ երկրում համատարած ոգևորություն կլիներ, իսկ այսօր Դանիայի կողմից ցեղասպանությունը ճանաչելու մասին լուրը մամուլում դասվում է հերթական միջազգային լուրերի շարքին:

 

Հ.Գ. Պատմությունը ցույց տվեց, որ Դանիայի խորհրդարանը կճանաչի, թե Մոնղոլիայի, դրանից Թուրքիան չի փոխվում:

 

Կարեն Թովմասյան