Ասումա՝ Լևոնի վախտերքով մի մարդ նապաստակա գտնում վազելուց, գալիսա տուն, թե բա՝ կնիկ, հազիվ նապաստակ եմ բռնել, խաշի, ուտենք...
Կինը. Գազ չկա է։
Մարդը՝ դե գազ չկա մի ամանի մեջ ջուր լցրա, դիր պլիտին, թող եփվի, ուտենք։
Կինը. Էհ, մարդ ջան, լույս էլ չկա։
Տղամարդ.Դե լավ տանեմ բակում երկու փեդ վառեմ, խորովեմ, ուտենք։
Կնիկ. Էէէհ, մարդ ջաաան, փեդ էլ չկաաա։
Էս տղամարդը գժվումա, ձեռի նապաստակը խփումա գետնին, ու նապաստակը պատուհանից դուս ա թռնում ու գոռումա. «Լևոոոոն, Լևոոոոն՜» ։)
Ասածս ինչա՝ է՜հ -)

 

Անկախ Հայաստան