Նժդեհի արձանի թեմայի շուրջ ղալմաղալը արդեն հասավ ՌԴ ԱԳՆ մակարդակի։ Վստահ եմ՝ շուտով ՌԴ ֆեդերալ հեռուստաալիքներն էլ կսկսեն ակնարկել այս թեման։ Ինչևէ, դրա մասին չի, որ ուզում եմ գրել։
Անձամբ ինձ համար Գարեգին Նժդեհ պատմական ֆիգուրը չափազանց բարդ ու հակասական է, որպեսզի միանշանակ գնահատականի արժանանա՝ թե՛ որպես հերոս, թե՛ որպես հակահերոս։ Բայց այսքանով հանդերձ, Նժդեհն առաջին հերթին մեր ներքին հարցն է ու նրան գնահատական տալու անհրաժեշտություն որքան էլ որ կա, այդ անհրաժեշտությունը չպետք է պայմանավորված լինի ռուսների, կամ էլ ցանկացած այլ երրորդ երկրի տվայտանքներով ու ռեակցիաներով։
Ներհայկական դիսկուրսում անձամբ ես միշտ դեմ եմ արտահայտվել Նժդեհականությունը իզմի հասցնելուն ու նրան միանշանակորեն հերոսացնելուն՝ իր կյանքի բոլոր փուլերում, բայց եթե վաղը ես այս հարցի շուրջ պոլեմիկայի մեջ լինեմ ներհայկական դիսկուրսից դուրս գտնվող մեկի հետ՝ լինի նա ռուս, թե սոմալիացի, ես լինելու եմ Նժդեհի ամենամոլի փաստաբանը։ Ինչո՞ւ․․․ որովհետև անձնական դիրքորոշումները, պատկերացումներն ու աշխարհընկալումն ավելի կարևոր չեն, քան ազգային շահը, իսկ ներհայկական թեմաները՝ որպես ներհայկական պահելը ես համարում եմ ազգային շահ։
Կոնստանտին Տեր-Նակալյան
