Մինչ Իլհամ և Մեհրիբան Ալիևները քաղաքում ծառեր են տնկում , այդ ընթացքում ադրբեջանի քաղաքացիները պղծում են Իլհամի հոր՝ Հեյդարի, արձանը: Հեյդար Ալիևի ծննդյան օրը նրա արձանի վրա անհայտ անձինք գրել են ՝ «Կեցցե ստրուկների տոնը» և «fuck the system»: Ադրբեջանցիների համար Ալիևները ասոցացվում են ստրուկների հետ, ու ինչքան էլ Իլհամը փորձի կարևորել իր դերը և համոզի ժողովրդին , որ ամեն բան լավ է, միևնույն է շարքային ադրբեջանցին իր մաշկի վրա է զգում այն բոլոր վտանգները , որոնք խեղդում են Ալիևին: Այդ վտանգներից մեկը նավթի գները տատանումն է , դրա գների նվազումը ազդում է Ադրբեջանի տնտեսության վրա, հաջորդը ռազմական պլանների տապալումը: Ապրիլի առաջին օրերից սկսած ադրբեջանցիները հողին են հանձնում այնպիսի ստորաբաժանումների զինվորների ,որոնք մինչ այդ անպարտելի էին համարվում : Հատուկ ջոկատների զինվորները մեկը մյուսի հետևից մահանում էին մարտի դաշտում , ամեն օր Ադրբեջանում զինվորականների թաղում էր իրականացվում ու դրանց ֆոնին Իլհամը հայտարարում է իրենց հաջողությունների մասին:

Բոլորն են տեղյակ Ադրբեջանի կլանի մասին , այնտեղ ցանկացած ավելորդ խոսք ասողը սպանվում է կամ բանտարկվում : Խոսքի ազատությունը հասցված է մինիմալին , եթե չասենք , որ մեռած է, գոյություն չունի խոսքի ազատություն: Բոլոր, նույնիսկ տանը իրար հետ , խոսում են բացառապես գրված սցենարով , որը գրում է անձամբ Իլհամը և բաժանում ժողովրդին: Ցանկացած մեկ տառ ավել կամ մետ տառ պակաս ճակատագրական է դառնում: Ու հիմա, այս վերջին դեպքերից հետո Ադրբեջանում բողոքի ալիք է բարձրանում , մարդիկ հանդգնում են նույնիսկ Իլհամի հոր վրա գրեն: Սա լուրջ քայլ է Ադրբեջանցիների համար , սա հերթական նկարչությունը չէ, քանի որ Ադրբեջանում նման բաներ չեն լինում , ադրբեջանցիները զրկված են սեփական կարծիքից, ուր մնաց պատերին այն էլ Հեյդարի արձանին գրեն իրենց բողոքը:

Սա յուրօրինակ շանս է մեզ համար , որ ավելի արագացնենք նավի կործանումը, արդեն նավը ճեղքված է, մնում է այն անցնի ջրի տակ հենց ադրբեջանցիների ձեռքով: Ադրբեջանի վրա թե լրատվական և թե ռազմական ճնշումները պետք է ավելանան ու ցույց տրվի , որ երկու դիրքում էլ մենք ենք առաջատարը:

Աշոտ Ասատրյան