Քանի դեռ այսօր Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացին վատ է ապրում, կա հսկայական արտագաղթ և ունենք Ղարաբաղի հարց, ցեղասպանության թեման չպետք օրակարգային լինի և բոլոր ջանքերը պետք է կենտրոնացնել մեկ տեղ՝ Լեռնային Ղարաբաղի և ՀՀ զարգացման վրա։
Ցեղասպանությունը առաջացնում է ազգային և պետական շահերի բախում։

 


Հայաստանի Հանրապետության պետական շահը ենթադրում է բաց սահմաններ, հարևանների հետ բարիդրացիական հարաբերություններ, կայուն և զարգացող տնտեսություն, սոցիալ տնտեսական վիճակի բարելավում, Հայաստանի՝ որպես սուբյեկտի ձևավորում։ ՀՀ այսօրվա կարևորագույն առաջնահերթությունը Լեռնային Ղարաբաղի հարցի կարգավորումն է, որտեղ պատերազմ է ընթանում ու հայեր են զոհվում և մեր պետության բոլոր ջանքերը այսօր պետք է ուղղված լինեն խնդրի՝ մեզ ձեռնտու լուծմանը, ոչ թե լոբիստական խմբերի վրա հսկայական գումարների վատմանը, ինչա Օբաման ցեղասպանություն եզրույթը արտաբերի։ Ասենք թե ԱՄՆ-էլ, Թուրքիան էլ ճանաչեցին և Թուրքիան էլ համաձայնեց վերադարձնել ամբողջ Արևմտյան Հայաստանը, հետաքրքիրա, ոնց՞ ենք պահելու սահմանները չունենանլով մարդկային և այլ ռեսուրսներ, էլ չեմ ասում մոտ 20 միլիոն քրդերը, որ ապրում են այնտեղ։ Մենք մեր սեփական երկրում դառնալու ենք փոքրասմասնություն։

 


Գերխնդիր է այսօր կառուցել հզոր իրավական պետություն՝ էլ ավելի հզոր բանակով և տնտեսությամբ, որտեղից մարդիկ հուսալքված չեն գնա այլ երկրներում օրվա հացի խնդիր լուծելու։
Հայ ժողովրդի ազգային շահը այո ենթադրում է ցեղասպանության միջազգային ճանաչում և պահանջատիրություն։ Հասկանալի է նաև այն տեսակետը, որ խնդրի առաջ մղմամբ մենք կանխում ենք Թուրքիայի կողմից դրա հերթական իրականացումը, ինչից երաշխավորված չենք։
Ֆորմալ առումով ոչ պետական մակարդակով, սակայն անուղղակի սփյուռքին պետական աջակցությամբ շատ ավելի ճիշտ է հասնել այդ ոճրագործության միջազգային դատապարտմանը, ինչը չի հակասի ՀՀ պետական շահերին։
Ես նախընտրում եմ ՀՀ պետական շահը։

 

Գրիշա Աղաջանյան