Ճշմարտությունն այն է, որ բազմաթիվ մարդիկ իսկական կյանքի համար արթնանում են միայն այն պահին, երբ նրանք մեռնում են: Մինչ այդ ակնթարթը մեր գիտակցությունը եթե աճում է, ապա միայն ընդարձակելով մեր շրջապատի անբացատրելին:
Մենք գիտելիք ենք փնտրում, որ սովորենք անգիտությունը: Մենք աճում ենք ընդամենը այնքանով, որքանով աճում է մեզ ճնշող գաղտնիքը: Մենք նման ենք ստրուկներին, ովքեր կարող են իրենց ներսում պահպանել կյանքի հանդեպ կամքը միայն այն պայմանով, որ անընդհատ ավելացվի իրենց անխիղճ շղթաների ծանրությունը՝ այդպես էլ երբեք չկարցնելով հույսը...
ՄՈՐԻՍ ՄԵՏԵՐԼԻՆԿ
Հովիկ Չարխչյան
