Ախր, այ ադրբեջանցիներ, ախր դուք ո՞նց կարող եք հայերին հաղթել: Ախր դուք ի՞նչ եք ձեզնից ներկայացնում:
Երբ ձեր վիժվածքային պետությունը ստեղծվում էր և դուք նոր-նոր անուն էիք ստանում՝ մարդկանցից տարբերվելու համար, հայերն արդեն մարդկության պատմության և մշակույթի մեջ այնպիսի ներդրում ունեին, որ ամբողջ աշխարհը գիտեր:
Երբ դուք երազ տեսաք, թե կարող եք հայերին ոչնչացնել, դուք չգիտեիք, որ դրանից առաջ հայերն արդեն մի անգամ մահացել ու վերակենդանացել են: Ցեղասպանության ժամանակ միլիոնից ավելի հայ սպանվեց, իսկ կենդանի մնացածների մոտ սպանվեց մահի նկատմամբ վախը: Մենք արդեն հարյուր տարի է, ինչ ապրելուց ավելի շատ ենք վախենում, քան մեռնելուց: Իսկ հանուն Հայրենիքի զոհվելը մեզ համար պատիվ է, ինչը դուք երբեք չեք հասկանա այն պարզ պատճառով, որ անհայրենիք եք:
Իմացե՛ք, որ ամեն զինվորի հետ մահացող և ամեն նորածնի հետ վերածնվող հայ ազգին ձեր կոտոշները չեն պատի: Ձեզանից հարյուր գլուխ ուժեղներն են իրենց ատամները կոտրել էդ գործում: Մենք եղել ենք ձեզանից առաջ ու լինելու ենք նաև հետո, և ապրելու ու գործելու ենք՝ միշտ ձեզ ինադու:
Մովսես Դեմիրճյան
