Անպատժելությունը մղում է էլ ավելի մեծ հանցագործության, քանզի նման հանցագործությունները իշխանության ներկայացուցիչներին վերածում է անառիկ մի ամրոցի, որին քանդելն ու շան սատակ անելը դառնում է համազգային նպատակ և իշխանությունները անպատիժ մնալով, որոշում են ազգի լինել չլինելու հարցը:
Հիմա ինքներդ դատեք, ով է ավելի մեծ հանցագործ իշխանությունները, թե ազգը, որի համառ լռության հետևանքով կայացրեցինք մեր դատավճիռը, մեզ արտագաղթի և ստրկության ենթարկելով:
Միայն ու միայն մեղքի շապիկը մեր բոլորին է, այլ ոչ թե նրանցը, որոնց չենք ենթարկում պատասխանատվության:
Վախկոտ ենք վախկոտ, ես կըհամբյուրեմ այն մարդկանց ճակատը, եթե բարձրաձայն ասեն, այո մենք վախկոտ ենք:
Հրանտ Ավետիսյան
