Որտեղի՞ց նա պիտի իմանար, որ եթե չափից ավելի հաճախ ես երգում խելահեղ սիրո հիմնը, այն կորցնում է բառերի ու մեղեդու հմայքը և վերածվում է անճաշակ բարբաջանքի: Նա որտեղի՞ց պիտի իմանար, որ այսօր երջանկությունը որքան էլ մեզ երկինք բարձրացնի, վաղը նրա թևերը կթուլանան: Իսկ երբ վրա հասավ ծանր խումհարը, նա ցավով հասկացավ, որ հիասթափվել են մեկը մյուսից մինչև իրար հանդեպ քաղցր արհամարհանքը, քաղցր քամահրանք, որ օր օրի կորցնում էր իր քաղցրությունը՝ ձեռք բերելով դառնահամը:
ՅԵՆՍ ՅԱԿՈԲՍՈՆ
«Նիլս Լյունե» գրքից
Հովիկ Չարխչյան
