Հաճախ եմ ինքս ինձ հարցնում, թե ինչն է հանդիսանում բնության ամենաթանկ պարգևը' վառ երևակայությունը, թե՞ սառը դատողությունը: Բայց եթե խոսենք այն մասին, թե հատկապես որն եմ նախընտրում ես, այս հարցին բավականին հեշտ է պատասխանել:

 

Իմ կարծիքով, այդ պարգևներից յուրաքանչյուրը պիտի դրսևորվի իր ժամանակին, իսկ եթե երկու հատկություններն էլ ներդաշնակ են, թող որ գերիշխեն փոխ առ փոխ: Թող պատանին սկզբում լինի բռնկուն, իսկ հետո արդեն սովորի ողջամտություն: Նա, ով կյանքը սկսում է սառը դատողությամբ, տարիների ընթացքում վերածվում է հաշվենկատ եսասերի: Իսկ նա, ով ընթանում է իր երևակայության թելադրանքով, վաղ թե ուշ պատրանքների գերին է դառնում:

ՋԵՅՄՍ ԿՈՒՊԵՐ

 

 

Հովիկ Չարխչյան