Առաջ ես ձգտում էի դեպի ապագա, քանի որ լավատես էի: Այսօր ես ուզում եմ մնալ ներկայի մեջ, քանի որ ես եմ հենց լավատեսը: Ես պատկանում եմ այսօրվան: Այստեղ է իմ խաղալիքը' այն կավը, որից ծեփում եմ քանդակներ' լուսաբացի մշուշից մինչև նեոնային երփներանգությունը:

 

 


Երբեմն մարդուն թվում է, թե սեփական անցյալը կարելի է թողնել նախասենյակի պահարանում, վերարկուի նման հանել վրայից և կյանքը սկսել նորից: Քո առաջ բացվում է դուռը, և երբ դու շեմքը հատես' ամեն բան կընթանա այլ կերպ...

ՀԵԼՄՈՒԹ ԿՐԱՈՒՍԵՐ

 

 

 

Հովիկ Չարխչյան