Կյանքի իրավունքը պաշտպանված լինելու , կամ սպանությունը դատապարտվելու համար պարտադիր պետք է լինել լրագրող :Չէ կներեք ՝ ֆրանսիացի լրագրող:
Երբ որ նախորդ տարվա օգոստոսին 20 000 անմեղ եզդիներ ,ովքեր ծնված օրվանից համեստ տարելեն իսլամական գոյությունը իրենց քթի մեկ շաբաթվա մեջ սպանվեցին , միջազգային հանրության արձագանքը սահմանափակվեց ոչինչ չասող հայտարարություններով:

Իսկ հիմա , երբ 12 ֆրանսիացի լրագրողներ սպանվել են իսլամը ծաղրող պաստառներ հրապարակելու համար ,որն իդեպ եվրոպայի կողղմից այդքան դատապարտված իսլամաֆոբիայի դրսևորումը է ՝ աշխարհը ցնցվեց:

Բնականաբար մամուլը հասարակության կարեւորագույն «օրգաններից է » , բայց երբ խոսքը վերաբերվում է մահվան ու կյանքի իրավունքին ինձ համար կյանքերը հավասար են :Ուղակի հետաքրքիր է արդյո՞ք 12 լրագրողի մահը հումանիստների համար 20 հազար եզդիների մահից առավե՞լ էր:
Եւ եթե իրերը կոչենք իրենց անուններով ինչո՞վ էին առավել 12 իսլամաֆոբ ֆրանսաիիացի լրագրողները 20 հազար ցեղասպանության զոհ դարձած անմեղ եզդիներից:

Սաշիկ Սուլթանյան