Այսօր մի շատ խելացի ու հայրենասեր մարդու հետ էի զրուցում ազգային ինքնությունից, տեսակից: Մի շատ հետաքրքրիր պատմություն պատմեց ինձ. 90 ականների սկզբներին Աղդամի տարածքով անցնող մարդատար ավտոբուսը, որի ղեկին հայ է լինում, կանգնեցնում են զինված ադրբեջանցիները, վարորդը, ով գիտակցում է, որ եկել են իրեն սպանելու, շատ արագ մի թուրք երեխայի է բռնում մեքենայի միջից և դիմելով իրեն շրջապատած ամբոխին ասում է, որ եթե իրեն մոտ գան՝ երեխային կսպանի:
Ամբոխը հետ է քաշվում և այդ ժամանակ մի տարեց թուրք է առաջ գալիս և դիմելով իր ներկաներին ասում է, հայը երբեք երեխա չի սպանի, հանգիստ առաջ գնացեք ու սպանեք նրան: Ամբոխն այդպես էլ անում է: Հայը երեխային չի սպանում:
Հ.Գ անկեղծ ասած չգիտեմ, հպարտանամ, թե հակառակը:
Զոհրապ Եգանյան
