Երեկ նայում էի Յու Թուբով, Թուրքիո Էրդողանի պաշտոնական ընդունելությունը, Պուտինին, ու հետո Հռոմի Պապին…նույն կարգով…նկատեցի այս բոլորի, մեկ առ մեկ երեսների արտահայտությունները որ միլիոն բան են խոսում, առանց ձայնի ՝
Պուտինի դեմքի հրճվանքը այդ շքեղ արարողության, ձիերով, ռազմականով, կրակոցներով…կարծես մի ճերմակ աղվես եկել էր Թուրքյա կուշտ լափելու…Էրդողանի դեմքը ինչ որ քմծիծաղ էր, իրեն, թագավորի տեղ դրած, թե, «դե տես, Ռուս, ոտքս ես եկել, Թուրքյա, որ շուտով, մեզ պետք ունես…տեսնամ, ինչ՞ ես բերել Թուրքերիս, մեծ ավետիս…»
Հռոմի Պապի երեսի արտահայտությունը, ինձ թված, ինչ որ ներքին դժգոհություն էր, արհամարանք, թքած ունենալով Էրդողանի, ձիերով, ռազմականով, ու պալատական ընդունելությանը… Հռոմի Պապը զգաց ու տեսավ որ այս թուրք վայրենիները, չնայած որ հարստացել են, ու երեսանց, իրանց շքեղ, բիլիոնանոց պալատներով ու հարստություններով, զարգացած են ձեվանում, բայց իրականում, խորքում, ինչպես, բոլոր թուրք պաշտոնյաներից, ՈՉ ՈՔ, լայաղ չարեց, մի հատ խոնհարվի, աշխարհի այս մեծ հոգեվոր առաջնորդի, հեղինակության առաջ….
Թուրքերի երեսների արտահայտությունները, ու մարմնի ձիգությունը, ցույց տվեց նրանց տգետության, անմարդկայինության, անշնորքության, ու արհամարանքի արտահայտում, որը ՊԱՊԸ ԻՍԿՈՒՅՆ ՆԿԱՏԵՑ…ինչ որ մեղմ, դառը ժպիտ կար ՊԱՊԻ երեսին….Ոչ միայն այս ռազմական, քաղաքացիական ընդունելությունը հարիր չէր, այլ նաեվ արհամարանք ոչ մուսուլման կրոնի հանդեպ…
Ու ամենանշանավոր տարբերությունը Պուտինի ու Հռոմի Պապի այցի, իրենց նստած, ավտոմեքենաներն էին……Հռոմի Պապը նստած էր ինչ որ մի համեստ, միջին չափի, համեմատականով, էժան ավտոմեքենայի մեջ, երբ հասավ Թուրքական Պրեզիդենտական պալատ, իսկ Պուտինի Լիմուզինը, տասնյակ հազարավոր անգամ ավելի շքեղ, ու թանկանոց լիմուզին էր….ու մտածում ես, ԱՇԽԱՐՀԻ ՄԱՐԴԿՈՒԹՅԱՆ ՀԱՄԱՐ , պուտինի ու Հռոմի Պապի կարեվորությունը, հարաբերականը, արժեքները իրական կյանքում, ու իրենց պահվածքը…քաքոտ պուտինը համեմատած Հռոմի Պապին, նստած էր »միլիոն» դոլարանոց լիմուզին, իսկ Հռոմի Պապը, ինչ որ աղքատիկ մի շարժող մեքենա…իսկ կանգնած, բիլիոն դոլարանոց պալատի առաջ, կանգնած է մի փալաս, թուրք…
Ահավասիկ, 21րդ դարը մի կապսուլի մեջ
Անժելա Բարսեղյան
