Անշուշտ հատուկ նշանակության տղերքի կատարածը սխրանք է:Մարդիկ գնում են մի տեղ, որտեղ ապրել-մեռնելու հավանակունթյունը ոչ թե 50-50 է այլ 20-70:Աստված ի վերուստ մեզ մի շնորհք է տվել ռսզմական գործում,որը ոչ մի ազգին տրված չէ:Դա փոքր խմբերով գործելու և գերաստիճան բարձր արդյունք ապահովելու շնորհքն է:
Փառք ու պատիվ զոհված սպաներին,մեծ խոնհարումս զոհվածների մարմինները կրակի տակից հանողներին:Էլ հերոսությունն ո՞նց է լինում...Ափսոս հասկանալի հանգամանքներից ելնելով՝ հնարավոր չէ բացահայտ պարգևատրել տղաներին և ողջ ազգին ցույց տալ իրական հերոսներին:Այս դեպքը այն եզակի դեպքերից է երբ ցավը, հպարտությունը և բարոյական հաղթանակը միևնույն հարթակին են գտնվում:
Կարեն Հովհաննիսյան
