Այսօր երիտասարդության միջազգային օրն է:
Այսօր բոլոր պաշտոնայները շնորհավորում էին երիտասարդությանը՝ իրենց միջազգային օրվա հետ առթիվ:
Բայց.... սրանք ուղղակի զուր խոսքեր են: Արդյո՞ք էտ շնորհավորողները իրենց պաշտոնական դիրքը ու հնարավորությունները օգտագործում են, որ երիտասարդների կյանքը հետաքրքիր դարձնի՞՞
Արդյոք շնորհավորողների ցանկում մարդ կա, որ գոնե մեկ օր անցկացրած լինի մարզերի երիտասարդների հետ՞՞՞ Խոսացած լինի նրանց հետ, ապրի գոնե երկու օր, կամ երեկոները զբաղվի այն ամենով ինչով իրենք են զբաղվում՞՞՞
Ես ամենին կա մի պատասխան՝ «Հնարավոր է, բայց՝ ՈՉ»:
Ինչ եմ ուզում ասեմ. «Հարգելի պաշտոնյաներ եկեք դուք մի շնորհավորեք մեզ՝ մեր միջազգային տոնի առթիվ, բայց աշխատանքով նենց արեք, որ մեր՝ երիտասարդներիս կյանքը ու ապրելակերպը գոնե հավասարվի կամ ձգտի հավասարվել այլ երկրներում գտնվող երիտասարդների կյանքին, թե չէ ուղղակի տարվա մեջ մի օր հիշել, որ երիտասարդություն կա, դրանով երիտասարդների հոգսերը չեք լուծի:
Շնորհավոր մեր տոնը:
Անկախ Հայաստան
