Անձնական փորձից գիտեմ, որ տարիներով վատթարացող հոգեվիճակ և/կամ առողջություն վերականգնելը ձգվում է կրկնակի-եռակի ավելի երկար՝ պահանջելով ավելի շատ ջանքեր: Եթե ասվածը անհատական հարթությունից տեղափոխենք հանրային մակարդակ, ապա պիտի ասվի, որ վերջին 15 տարում մեր երկրի ազգաբնակչության դեգեներատացման (լատ. degeneratus-այլասերված անձ) գործընթացը և դրա արդյունքում արտաքին քաղաքական վայրիվերումները կարող են մաքրվել երկու-երեք սերնդի կյանքի ընթացքում և ծանրագույն ջանքերի գնով:
Գիտակցելով դա, այնուամենայնիվ, այսօր ես որևէ էական բան անել ընդդեմ այդ երևույթների, այդ թվում՝ եվրասիականին միանալուն, չեմ կարող, և ոչ միայն ես: Իմ միակ հույսն այն է, որ այս աշխարհում ոչինչ մշտական չէ և ԻՇԽԱՆԱՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆԻՑ հետո համապատասխան ջանքերի շնորհիվ կփոխենք իրավիճակը մեր Հայրենիքում:
Վախթանգ Սիրադեղյան
