Մենք' փողերս, չենք կապվում մարդու հետ, մեզ համար չի կարող լինել սիրելի տեր: Հիմա մենք կուտակվում ենք մեկի մոտ, բայց նա մեզ թեթևամտորեն է վերաբերվում, և մենք նույն պահին էլ վազում ենք մեկ ուրիշի մոտ:
Մենք ջրի պես ենք, որ հոսում է ցածրադիր վայրում: Մենք հանգիստ չունենք և գիշեր ու ցերեկ ձեռքից ձեռք ենք քոչում: Մենք չենք մնում անբանի մոտ: Եթե նա նույնիսկ սարի չափ փող ունենա'նա այն կխժռի: Եթե նա ծովի չափ ոսկի ունենա' այն կխմի: Փողը կուտակվում է նրանց մոտ, ովքեր դրանք սիրում ու հարգում են:
ՈՒԵԴԱ ԱԿԻՆԱՐԻ
Հովիկ Չարխչյան
