Հայության որոշակի շերտերի մոտ ձևավորվել է այն համոզմունքը, որ մենք պարտավոր ենք մտածել բորորի՝ ռուսների, թուրքերի, ադրբեջանցիների, ամերիկացիների, անգլիացիների և աստված գիտի էլ ում շահերի մասին, բայց ոչ թե բուն հայության շահերի մասին:
Եվ որ հայությանև բաժին հասած դժբախտությունների համար մեղավորը միայն մենք ենք, որ «սուրբ հարևաններով» շրջապատված չենք կարողացել նրանց հետ լեզու գտնել, բարի դրացիական հարաբերություններ հաստատել և այն: Արդեն հոգնում եմ հա այդ կարգի ցնդաբանություններ լսելուց, մենք պատասխանատու էնք միմիայն նրա համար, որ շատ հարցերում չենք գործել հետևողական ու կոշտ, և այդ սխալը մենք ուղեցինք Արցախյան առաջին պատերազմում, քարակույտի վերածելով Խոջալուն ու Աղդամը...
Արգիշտի Կիվիրյան
