Ինձ ընդհանրապես դուր չի գալիս այն, ինչ հիմա կատարվում է Արցախի դատարանում: Խոսքս ադրբեջանցի դիվերսանտների դատավարության մասին է, իհարկե կարող եք ինձ հակադարձել, որ ինչ-ինչ քաղաքական դիվիդենտներ է ստանում հայկական կողմը նորմալ դատավարություն կազմակերպելով, կարող եք նաև բերել այլ հիմնավորումներ, բայց ես տեսնում եմ, որ աշխարհը թքած ունի թե հայերն ու ազիկներն ով ում հանդեպ ինչ դատ արեց, քանի հոգի սպանեց և որ հայտարարությանը ինչ պատասխան հաջորդեց, աշխարհը չի ճանաչել Արցախը և նույնիսկ մինչ այս կազմակերպված ժողովրդավարական ընտրությունները ոչ մի շոշափելի արդյունք չտվեցին, ամեն անգամ գալիս է մի պահ, երբ մենք համոզվում ենք, որ մենակ ենք և մեր իրական դաշնակիցն ու դեսպանը մեր բանակն է:

Իմ կարծքիով ադրբեջանցի դիվերսանտներին մարդկային պայմաններում պահելը, նրանց հայկական հեռուստատեսությամբ ցուցադրելն ու լուսանկաները տարածելը դրական չի անդրադառնում մեր բարոյահոգեբանական վիճակի վրա, անկախ դատարանի կայացրած վճռից, որն ամենայն հավանականության կլինի ցմահ ազատազրկումը, հայ հասարակությունը դրանում վրեժ չի տեսնի: Ես իսկապես մտավախություն ունեմ, որ մենք շատ են ԵՎՐՈՊԱ-ԵՎՐՈՊԱ խաղում այն դեպքում, երբ նույնիսկ այդ խաղի հանդիսատեսն է զբաղված ավելի լուրջ գործերով: Դրանց պետք էր տեղում գնդակահարել, կամ հանձնել իրենց կողմից սպանվածների հարազատներին, այդպես ավելի հետաքրքիր կլիներ: Հայտնի արտահայտություն կա' չլինել Հռոմի պապից ավելի կաթոլիկ:

Zohrap Yeganyan