Կարծում եմ, կյանքում չկա ավելի հուզիչ բան, քան ձեր սեփական երեխան, ով ժամանակի ընթացքում ձեզ համար վերածվում է առեղծվածորեն նոր մարդու: Դուք դարպասն եք, որի միջոցով նա աշխարհ է դուրս գալիս, և որոշակի ժամանակահատվածի ընթացքում թեզ թույլատրված է հոգ տանել նրա համար, ինչից հետո նա ձեզ լքում է և լիովին փթթում է արդեն ձեզնից անջատ, սեփական կյանքում:

 

Դա կարծես անծանոթ մի տնկի է, որը տուն եք բերել, տնկել եք ու անհամբերությամբ սպասում եք, թե նրա վրա ինչեր կաճեն:

ԱԳԱԹԱ ՔՐԻՍՏԻ

 

 

Հովիկ Չարխչյան