Մարդկանց հետ վարվելու գաղտնիքներից մեկն Էլ նրանց անկեղծորեն գնահատելու կարողությունն Է։ Մարդկանց գերակշռող մասը սեփական ինքնահարգանքի գնահատման կարիք ունի։ Մենք նեցուկ ենք լինում մեր երեխաների, բարեկամների, աշխատակիցների ֆիզիկական դրությանը, իսկ որքան հազվադեպ ենք նեցուկ լինում նրանց ինքնահարգանքին։ Մեր երեխաներին տալիս ենք կարտոֆիլի հետ տապակած միս՝ նրանց ուժերը պահպանելու համար, բայց հոգ չենք տանում այն մասին, որ նրանց անհրաժեշտ Է ասել բարի խոսքեր, որոնք վաղորդյան աստղերի երաժշտության պես, երկար կհնչեն նրանց հիշողության մեջ։


Ընթերցողներից ոմանք, կարդալով այս տողերը, կասեն. «Հնացա~ծ Է։ Հաճոյախոսություննե~ր, շողոքորթություննե՜ր»։ Իհարկե, շողոքորթությամբ հազվադեպ կարելի Է ազդել խորաթափանց մարդու վրա։ Այն փուչ Է, եսասիրական և կեղծ։ Այն չպետք Է հաջողություն ունենա և սովորաբար չի ունենում. Ո՞րն Է խոստովանության և շողոքորթաթյան միջեւ տարբերությունը։ Խոստովանությունը անկեղծ Է, իսկ շողոքորթությունը՝ կեղծավոր։ Առաջինը բխում Է սրտից, երկրորդը՝ լոկ շուրթերից։ Առաջինը անշահախնդիր Է, երկրորդը՝ եսասիրական։


Առաջինով բոլորը հիանում են, երկրորդով՝ դատապարտվում։ Ի վերջո, շողոքորթությունը ձեզ ավելի շատ վնաս կբերի, քան օգուտ։ Մի իմաստուն խոսք կա. «Մի' վախեցեք ձեզ վրա հարձակվող թշնամուց։ Վախեցեք ձեզ շողոքորթող բարեկամից»։


Մի' սովորեցրեք ձեզ ո'չ բաժանել և ո'չ Էլ ստանալ Էժանագին գովեստներ։ Շողոքորթությունը Էժանագին գովեստ Է։


Եթե մարդը խորասուզված մի որոշակի խնդրի մասին չի մտածում, ապա սովորաբար ժամանակի 95%-ը հատկացնում Է իր մասին մտածելուն։ Իսկ եթե մի որոշ ժամանակ մոռանանք մեր մասին և սկսենք մտածել մեր զրուցակցի լավ գծերի մասին, ապա կարիք չենք ունենա Էժանագին և կեղծ շողոքորթության:


Ռալֆ Ուոլդս Էմերոնն ասում էր . «Ինձ համար յուրաքանչյուր մարդ ինչ-որ առումով գերազանցում է ինձ և այդ իմաստով ես կարող եմ նրանից սովորել»:


Եթե դա արդարացի է Էմերոնի համար, ապա հավանաբար հազար անգամ արդարացի է իմ ու ձեզ համար: Եկեք դադարենք մտածել սեփական ձեռքբերումների, սեփական ցանկությունների մասին: Փորձենք գնահատել ուրիշի դրական կողմերը: Եղե'ք «անկեղծ ձեր գնահատականում և շռայլ' գովեստում», և մարդիկ հիշողության մեջ կպահեն ձեր խոսքերը, կփայփայեն դրանք և կկրնկնեն ողջ կյանքում, շատ տարիներ, երբ դուք արդեն մոռացված կլինեք:

 

Շարունակությունն՝ այստեղ