«Ինչպե՞ս դառնալ սիրելի»… ամեն մեկս էլ այս հարցը երբևէ ուղղել ենք և ուղղում ենք ինքներս մեզ: Յուրաքանչյուրին էլ հաճելի է դուր գալ: Ի վերջո մարդուն մեծագույն բավարարություն պատճառում են սեփական կարողությունների իրացումը, հասկացված լինելն ու հավատարիմ մարդիկ ունենալը: Իսկ այդ ամենը լիարժեք է դառնում, երբ կյանքդ կապում ես նրա հետ, ով առավելություններով ու թերություններով հանդերձ լրացնում է քեզ, ում մեջ կա և՛ քնքշանք ու նվիրում, և՛ հարգանք ու գնահատում, և՛ վստահություն ու հետաքրքրություն:
Ու՞մ է պետք մարդը, ով կնվաճի աշխարհը, բայց իր կողքին չի ունենա անկեղծ մարդիկ, ովքեր կուրախանան իր ձեռքբերումներով ու հուսալի հենարան կլինեն ցանկացած իրավիճակում:
«Համակրանքը համոզում է առանց խոսքերի և ստանում առանց արժանանալու»- մտածում էր իսպանացի փիլիսոփա Գրասիանը: Եվ իսկապես, համակրանքն է, որ ընկած է հաջողությունների հիմքում: Սակայն, թող որ այն չլինի թվացյալ ու կարճատև:
Ինչպե՞ս դառնալ սիրելի: Փորձենք պարզել, համադրելով մեր և մեծերի եզրակացությունները:
Մոլիերի ժամանակակիցներից մեկի խոսքը' «Ուրիշներին դուր գալու համար պետք է նրանց հետ խոսել այն մասին, ինչը հաճելի և հետաքրքիր է նրանց, խուսափել քիչ կարևոր առարկաների մասին վճերից, հազվադեպ հարցեր տալ և ոչ մի դեպքում առիթ չտալ կասկածելու, որ կարելի է իրենցից խելացի լինել»:
Այո՛, եթե ուզում ենք, որ մեզ սիրեն, պետք է ուրիշների հետ խոսենք ոչ թե այն մասին, ինչը հետաքրքրում է մեզ, այլ այն մասին, ինչը հետաքրքրքում է իրենց: Իսկ ինչն է իրենց հետաքրքրում: Հենց իրենք: Մենք երբեք չենք ձանձրացնի կնոջը, եթե նրա հետ խոսենք իր բարքերի և գեղեցկության մասին, եթե հարցուփորձ անենք նրան իր մանկության, ճաշակի մասին, այն մասին, թե ինչն է վշտացնում իրեն:
Դուք նույնպես երբեք չեք ձանձրացնի տղամարդուն, եթե խնդրեք նրան պատմել իր իսկ մասին:
«Խուսափել քիչ կարևոր առարկաների մասին վեճերից»: Խիստ տոնով շարադրվող փաստարկները հավասարակշռությունից հանում են զրուցակցին: Հատկապես' երբ ճշմարտությունը ձեր կողմն է: «Սիրո մեջ տղամարդը ձգտում է ոչ թե պատերազմի, այլ խաղաղության»: Երջանիկ են քնքուշ և հեզաբարո կանայք, նրանց ավելի ուժեղ կսիրեն: Ոչ մի բան այնպես չի հանում տղամարդուն հավասարակշռությունից, ինչպես կնոջ ագրեսիվությունը:
Դուր գալու մյուս միանգամայն արժանավոր միջոցը մարդկանց մասին գովասանքով արտահայտվելն է: Եթե նրանց պատմեն այդ մասին, դա նրանց հաճույք կպատճառի և նրանք, ի պատասխան, կհամակրեն ձեզ:
Ճիշտ է նաև հակառակը. անբարյացակամորեն արտասանված մեկ խայթիչ խոսքը ամենաոխերիմ թշնամիներ է ծնում: «Եթե մենք բոլորս իմանայինք այն ամենը, ինչ ասվում է մեզ բոլորիս մասին, ոչ ոք ոչ ոքի հետ չէր խոսի»:
Վերադառնանք Լառոշֆուկոյին. «ոչ մի դեպքում նրանց առիթ չտալ կասկածելու, որ կարելի է իրենցից խելացի լինել»:
Մի՞թե չի կարելի միաժամանակ և սիրել, և հիանալ որևէ մեկով: Անշուշտ կարելի է, բայց միայն այն դեպքում, եթե նա մեծամտորեն չի արտահայտում իր գերազանցությունը և այն հավասարակշռում է փոքր թուլություններով, որոնք թույլ կտան ուրիշներին իրենց հերթին կարծես թե հովանավորելու նրան: Մեկը միանգամայն անկաշկանդ է դրսևորում իր խելքը, խոր մտքերին կատակային ձև տալիս: Մեկ այլ մարդ և լրջմիտ է, և ինքնագոհ, բայց այնուամենայնիվ զվարճացնում է բարեկամներին իր չգիտակցված պարծենկոտությամբ, ցրվածությամբ կամ տարօրինակություններով: Նրան ներում են, որ տաղանդավոր է, որովհետև ծիծաղելի է լինում. Ձեզ էլ կներեն, որ դուք գեղեցիկ եք, որովհետև ձեզ հասարակ եք պահում: Կինը երբեք չի ձանձրացնի նույնիսկ մեծ մարդուն, եթե հիշի, որ նա էլ մարդ է:
Ուրեմն' ինչպե՞ս դառնալ սիրելի: Ցույց տվեք, որ գոհ եք նրանցից, ում ցանկանում եք գերել: «Սերն սկսվում է սեփական ուժի ուրախ գիտակցումով, որը զուգակցվում է մեկ ուրիշ մարդու երջանկության հետ»: Դուր գալ նշանակում է և պարգևել, և ընդունել:
Եղե՛ք սիրված և հմայեք ինքնըստինքյան:
