Երեկ նայեցի Մալեֆիսենթը: Դիսնեյն ամբողջությամբ վերանայել ա իր կոնցեպտը՝ չարի ու բարու հարաբերակցության մասով, ցնցող էր ուղղակի էդ մետամորֆոզը: Եթե քո ընկալումն էնպիսին ա, որ ամեն կոտոշավոր բան սարսափելի ա, էդ քո ընկալման խնդիրն ա, ու եթե դու քո հիվանդ ընկալման արդյունքում կոտոշավորից սարսափում ես ու ուզում ես վերացնել՝ որ քեզ ոչ նմանները դադարեն լինել, ուրեմն մի ակնկալիր, թե նա քո հետ հեշտորեն կհամաձայնի: Բայց նույնիսկ էդ դեպքում միշտ միայն սեր հանդիսացող էակը չի դադարի մեծամասամբ սեր մնալ: Ավելի մանրամասն՝ Կինետուն / Kinetoon-ի համար ռևյուում երեկոյան դեմ:

Վահագն Թևոսյան