Ջահել ժամանակ կինոմեխանիկ եմ աշխատել, լավ հիշում եմ. երբ մի այնպիսի ֆիլմ էինք ցուցադրում, որտեղ ընդամենը մի ակնթարթ կնոջ բաց ծիծիկ էր երեւում, դահլիճում ասեղ գցելու տեղ չէր լինում։ Բայց էր երբ Կինո Երեւանում սկսեցին լրիվ բաց տեսարաններով էրոտիկ ֆիլմեր ցուցադրել, դա տեւեց մի քանի ամիս, իսկ հետո դրանց ցուցադրությունը դադարեցվեց... հանդիսատես չլինելու պատճառով։ Հիմա առավել քան տարօրինակ է, որ եկեղեցու սպասավորի մակարդակով աժիոտաժ է սկսվել մի անմեղ ներքնազգեստի ցուցադրության պատճառով։ Էս ինչքա՛ն հետ ենք գնացել...

Վանիկ Ալեքսանյան