Երբ պատերազմից վերադարձան մեր ժամանակների հերոսները պետությունը իրանց ընդունեց բաց ձեռքերով, ու ոչ մի հարցում գրեթե չօգնեց... 20 տարուց ավել նրանց մեծ մասը ապրում է ամոթալի թոշակներով կամ նպաստներով.... Երբա պետքությունը վերջապես հասկանալու, որ իրանց տված մեդալը չի նրանց տունը պահելու......որ իրանց հանդեպ լավ վերաբերմունքնա այսօր բանակի դուխը բարձր պահելու....իրանց օրինակնա վաղը մարդկանց հանելու ոտքի....... պատերին նկարներ կպցնելով չի ախր ..... ԳՆԱՀԱՏԵՔ մարդկանց, որոնց շնորհիվ մենք բոլորս այսօր ունենք երկիր...Եթե ազերիները վերցնեին Ղարաբաղը իրանք դրանով չէին կշտանա ........ Հերոսը դա միայն խոսք չի ....... Հերոսը դա հպարտությունա.... Շատերը ծնվել էին հասարակ մարդ... իսկ մահացան որպես հերոս

Աշոտ Սարգսյան