Այո՛, մարդ ինչ կերպարանքով լույս աշխարհ է գալիս այդպես էլ պետք է հանգչի, սակայն մարդկության պատկերացումները այս կամ այն երևույթի մասին փոխվել են: Չես հասկանում, որտեղ է սերը, որտեղ ատելությունը: Չկան սահմաններ,բոլորը ներփակվում են իրենց կյանքերում ու մատների արանքից թաքուն նայում են կյանքին, որը տարբերվում է իրենց ապրած ու տեսած երևույթներից, մտովի պատկերացնում են ուզում են դուրս գան իրենց թաքստոցներից, բայց նրանք վախենում են ապրել, որովհետև ապրելով նրանք պատասխանատու կլինեն աշխարհի համար: Իհարկե այդպես հարմար է, Ինչո՞ւ դուրս գալ: Բայց մահվան մահճում, բոլորն էլ հեռու են տանում իրենց մատները, ցանկանում են ապրել, սակայն այդ պահին չեն գտնում ժամանակ ապրելու համար:
Ապրենք սիրելով, ապրենք սիրվելով, նպատակ դնենք ու հասնենք դրանց սիրով:
Հերթական մտացրիվը Անձրևի ներքո:
Բարի Գիշեր

 

Էդգար Խաչատրյան