Միկոյանի արձանը դնելը խնդիր չի, մեկա հնարավորա դա ջարդել էնպիսի փութաջանությամբ, ինչպես վարվեցին Հրանտ Մաթևոսյանի, Ֆրունզիկ Մկրտչյանի, Տիգրան Պետրոսյանի արձանների հետ քաղաքի տարբեր հատվածների նստարաններից...
Մեզանում ջարդելը լավ է ստացվում, ցավոք...
Իմ թվարկած անհատները չէ որ 37-ին մարդ գնդակահարելու հրաման չէին տվել, ավելին' ժողովրդի ու պետության պատիվն էին բարձրացրել:
Կհանդիմանեն ինձ, թե էտ արձանները կավից էին, կոտրվեցին, բայց մենք հո գիտենք, որ դրանք քամին ու անձրևը չկոտորեցին, այլ' մարդիկ, մարդիկ...

Հակոբ Սաֆարյան