«ՊԱՐԾԱՆՔ ԵՄ ԱՊՐՈՒՄ, ՈՐ ԵՐԱԿՆԵՐԻՍ ՄԵՋ ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԱՐՅՈՒՆ Է ՀՈՍՈՒՄ»
(քաղվածքներ գրական երկերից, հոդվածներից, ճառերից)»
Ով թուր ունի՝ առաջ ի՛մ գլխիս թող խփի, ի՛մ սիրտս խրի, ապա թե ոչ՝ քանի բերանումս լեզու կա, փորումս՝ սիրտ, ես լեղապատառ ձեն կտամ. «Էդ ու՞մ վրա եք թուր հանել, Հայոց մեծ ազգին չե՞ք ճանաչում»։
Մեկ ազգի պահողը լեզուն ա ու հավատը, թե սրանց էլ կորցնենք՝ վայն էկել ա մեր օրին։
…Քար չկա մեր երկրումը, քոլ չկա, որ Հայի արյունով ներկված չըլի…
Մենք որ իրար թասիբ քաշենք, իրար քոմակ անենք, իրար պայծառացնենք, շենացնենք, ծովն էլ տեղիցը վեր կենա՝ մեզ տակով չի կարալ անել, ինչ թե օսմանցին, յա պարսիկը։
… Հայերը շահամոլ-վաշխառուներ չեն, ինչպես բարձրաձայն գոռում են նրանց մասին, նրանց մեջ կան թաքնված շատ սուրբ զգացմունքներ, որոնք, սակայն, մինչեւ այժմ ոչ ոք չի շոշափել եւ, հետեւաբար, չի էլ կարողացել ճանաչել։ Եկեք հանուն Աստծո դրանք լույս աշխարհ հանենք…
Hayzinvor.am
