Մարտի 16-ին տեղի է ունենալու անկախության հանրաքվեն Վենետիկում: Տեղի ակտիվիստները որոշել են անկախանալ, ավելի ճիշտ՝ վերականգնել Վենետիկի պետական անկախությունը, որը կորսվել է ընդամենը երկու դար առաջ: Այն ժամանակ Նապոլեոնը Վենետիկի Հանրապետությունը մանրադրամ դարձրեց Հռոմի Պապի ու Ավստրիայի հետ տարվող քաղաքական առևտրում: Վենետիկում նախաձեռնված անկախության հանրաքվեի վերաբերյալ պաշտոնական Հռոմը լռում է: Ղրիմի հանրաքվեն անցկացվելու է Վենետիկի հանրաքվեի նախորդ օրը և Արևմուտքի տերություններն արդեն հայտարարում են, որ ղրիմյան հանրաքվեն օրինական չէ ու դրա արդյունքները չեն ճանաչվելու իրենց կողմից: Գուցե Ղրիմի հանրաքվեի արդյունքների անօրինական ճանաչելը թույլ կտա համանման կերպով վիճարկել նաև եվրոպական անկախականների ու անջատողականների ձգտումների իրավաչափությունը: Վենետիկը, Կատալոնիան ու Շոտլանդիան բավական հստակ են տրամադրված՝ նրանց բնակչության զգալի, եթե ոչ գերակշիռ մասը կողմ է դուրս գալ համապատասխանաբար Իտալիայի, Իսպանիայի ու Մեծ Բրիտանիայի կազմից, ուստի Եվրամիությունը ստիպված է լինելու արագ կողմնորոշվել իր տարածքում նոր պետությունների կազմավորման հեռանկարի գնահատման տեսանկյունից: ԵՄ- կարող է եվրոանջատողականներին օրենքից դուրս հռչակել, բայց կարող է նաև քաջալերել ու հակադրել Ղրիմին՝ ասելով, որ առաջիններն ուզում են անկախ պետություններ կառուցել, մինչդեռ Ղրիմը ձգտում է սեփական ինքնավար կարգավիճակը փոխարինել Ռուսաստանի դաշնային վարչատարածքային միավորի կարգավիճակի հետ: Ամեն դեպքում Եվրոպան լուրջ խորհելու պատճառներ կունենա:

Արման Մելիքյան