էն, որ ասում են մարդ չգիտի մեկ րոպե հետո ինչ կկատարվի իր հետ.
Կյանքում երկրորդ անգամ ինձ համոզեցին, թե ձուկ կեր, ես էլ գայթակղությանը չդիմացա ու կերա: Կերար, լավ արեցի, ասա այ քոռ, չորս աչք կա դեմքիդ փակցրած, բա ո՞նց չտեսար ու փուշը գնաց կոկորդդ...
Ժողովուրդ ջան մեռնում էի, կերա ձուկն ու սկսեցի հազիվ շնչել: Ասացի հաց ծամեմ կուլ տամ կտանի փուշը, ինչ արեցի ավելի խորացավ... փուշը լավ տեղ էր արել կոկորդումս ու տնավորվել: Զանգեցի շտապ օգնություն հազիվ ձայնս փորիցս դուրս գալով բացատրեցի, որ կոկորդումս փուշ է նստել.
-Ո՞նց, թե նստել, -ասաց բուժաշխատողը... հետո, բա մեր մոտ քիթ, կոկորդի բժիշկը արձակուրդում է ու ցած դրեց լսափողը... Հագնվեցի ու դուրս եկա տաքսի նստեցի ուղիղ Նարիրի բժշկական կենտրոն, ասացի չգրեմ ու մարդկանց չվախացնեմ, էլի մի տաս մարդ կլինի, որ ինձ սիրում է, ասացի չանհանգստացնեմ էս կես գիշերին: Հիվանդանոցում ինձ դիմավորող չեղավ, բոլոր դռները ծեծելով հասա մի դռան, որտեղ ըստ էության բժիշկները սուրճ են խմում: Դուրս եկավ բերանը ամուր փաթաթած բժշկուհին, պատմեցի, որ կոկորդումս մի փուշ է նստել ու դուրս չի գալիս: Ասաց, թե տղա ջան պետք է տնից բժշկին կանչենք գա, որ նայի, բայց ախր մի ժամ առաջ է գնացել խեղճ բժիշկը: Ուղղակի ձայնս փորիցս հազիվ էր դուրս գալիս, չկարողացա մի երկու քաղցր խոսք ասել... Մի խոսքով ինձ սիրուն համոզեցին ու ճանապարհեցին երրորդ հիվանդանոց, բախտս բերեց այդտեղ բժիշկը տեղում էր: Երիտասարդ բժիշկը հանեց կոկորդիս փուշն ու հիմա տունը նստած եմ... էհ... ասացի կիսվեմ ձեր հետ... Էդ էլ մեր <սրտացավ> բուժաշխատողները, բայց այդ ջահել բժշկից շատ գոհ եմ, մեկ րոպե չանցած, մենակ բերանս բացեցի... էլ փուշ չկար, հանեց ցույց տվեց ինձ... հանգստացա:
