Հետաքրքիր է, կա՞ արդյոք ինչ որ ստատիստիկա, թե տարեկան քանի միլլիոն դրամ է ՀՀ պետական բյուջեից հատկացվում Եվրոդատարանում մեր քննչական ու դատական մարմինների անփությության, ապաշնորհության, ոչ կոմպետենտության ու տապոռության պատճառով փոխհատուցումներ վճարելու համար: Կարծում եմ միլլիոնարվոր և տասնյակ միլլիոնավոր դրամ կազմող գումարների մասին է խոսքը:
Հիմա էլ նայում էի Վարդան Պետրոսյանի փաստաբանի երեկվա հարցազրույցը ու հասկանում եմ, որ Պետրոսյանը լրիվ այդ բարոյական իրավունքն ունի անկախ գործի հանգուցալուծումից դատի տա Հայաստանի հանրապետությանը՝ իր նկատմամբ թույլ տրված անմարդկային ու ալոգիկ վերաբերմունքի համար ու մի քանի միլլիոն էլ ինքը պոկի:
Չեմ ուզում դատավոր-դատախազ խաղամ, մեղավոր-անմեղ փնտրեմ բուն ավտովթարում, չեմ էլ ուզում Պետրոսյանի փաստաբան աշխատեմ, բայց իրոք ապսուրդ էր կալանքը երկրորդ անգամ հաստատելու որոշումը: Ասենք լավ, առաջին անգամը վերագրենք իներցիային ու խասյաթին՝ մերոնք սիրում են հենց մի բան լինի՝ խցկեն կուտուզկա, բայց երկրորդ անգամ կալանքի որոշումը հաստատելու տրամաբանությունը չեմ տեսնում:
Ասենք դատավոր կոչեցյալը ի՞նչ է կարծում, էս երկրում մարդ կա՞, որ Վարդան Պետրոսյանին դեմքով չի ճանաչում ու Պետրոսյանը՝ հեռացված փայծախով ու վիրահատած լյարդով կփորձի Նեուլավիմիյ Ջո դառնալ: Կամ դատավոր կոչեցյալին չի՞ հուզում, որ հազարավոր քաղաքացիներ ստորագրություններ են դրել երաշխավորագրերի տակ, այդ թվում շատ հայտնի ու ազդեցիկ մարդիկ: Դատավոր կոչեցյալին չի՞ հուզում, որ հիմա ազգի կեսը քրֆում է դատարանին էլ, արդարադատության համակարգին էլ այս որոշման համար ու այնպես չէ, որ անհիմն է դա անում: Եվ վերջիվերջո, այ տապոռներ, լավ, կալանք եք սահմանել, լավ եք արել, բա ինչի՞ հիմնավորում չեք ներկայացնում:
Ու այ սենց ժանգոտած ուղեղների պատճառով հարկատուներիս փողերը քամուն են տրվում, իսկ վստահությունն առ դատական համակարգ բառակապակցությունը զավեշտ է: Ուղղակի պետք ա, որ գոնե մի հատ օրենք ընդունվի, որ ցանկացած եվրադատարանի որոշումով վճարվող գումար պետք է հետո գանձվի այն դատավորից, դատախաից ու քննիչից, ովքեր վարել են այդ գործը ու նպաստել են այն որոշմանը, որը հետո միլլիոնավոր դրամ կազմող վնասներ է բերել, տեսեք էդ պահից ինչ աչալուրջ կսկսեն աշխատել:
