Իմ հուսալքությունը գալիս է, երբ կարդում եմ, թե որքաան՜՜ են ատում, ստորադասում, ու դավաճանի աստիճանի նվաստացնում մի քաղաքացին մյուսին, էլ չասեմ, մի հայը մյուսին...պարզապես որովհետեվ մեկի քաղաքական գաղափաները, կամ գործերը, չեն համեմատվում, կամ ընդունվում մի այլ քաղաքացու կողմից։ Բայց չէ՞ որ դիկտակուրա չենք ապրում, ու մարդիք ազատ են, ազատ մտածելու, գործելու, ու սեփական ընկերակցություններ ստեղծելու....այդքան ատելությամբ իրար հանդեպ, ինչպես՞ կարելի է խաղաղ հասարակություն ունենալ....

Իմ պայքարը քաղաքական գաղափարների դեմ չի, այլ կոռուպցյայի, գողության, կրիմինալի, ու թալանի դեմ է...այդքան բան...օրինավոր, արդար, արժանապատիվ Հայաստան հիմնադրելու նպատակով...մի քիչ հանգիստ ու հարգալից, ու քաղաքավար կարելի է լինել՞ իրար հանդեպ...

Հապա ինչու՞ օտար ազգերին չեք ատում ու քֆրտում ու նվաստացնում, նույն ախորժակով, որ նվաստացնում ու քֆրտում եք սեփական ազգակիցներին....