Էսօր հերթական ,,ընդդիմադիրական,, հավաքն էր... Այսինքն, մոխիրների միջից փյունիկի նման հառնեց ՀՀՇ-ն... Կարապետ Ռուբինյան, Ալեքսանդր Արզումանյան, Արարատ Զուրաբյան, Հովհաննես Իգիթյան... այլք... Էս Հովհաննես Իգիթյանը ոնց որ թե վերջին տասնամյակում գոլորշիացած էր... Երևի ցրտերն ընկան, հայտնվեց, դե ձմռանը հեղուկ մարմինները սառչում են, իրենց նախնական տեսքին մոտենում... Էն առաջին եռյակն էլ մինչև 1998 թվականն իշխանություն էր: Արարատ Զուրաբյանը՝ ավելի երկար էր: Ու երբ միահամուռ գոռում էինք՝ Լևոն, հեռացի՜ր,- գլխավորապես սրանց էինք գոռում, որովհետև նախագահը նախագահ է շրջապատով, իշխանության մեջ գտնվողներով... Հիմի սրանք եկել են որ ի՞նչ անեն... Իշխանություններին պիտի քշեն ու իրե՞նք իշխեն... Բայց դե սրանց իշխանությունն էլ ենք տեսել... Ու կարծեմ թե էսօրվա իշխանության մեջ գտնվողներից շատերին սրանք են բուծել, սրանց հետ են նրանք ախպերություն արել... Սրանք էին գոռում.
- Թող պոլի փետ լինի, բայց ՀՀՇ-ից լինի...
Էդ ասողն էլ Արշակ Սադոյանն էր...