Չկա սենց բան: Այսօրվա երթուղայինը լրիվ «весёлый трамвайчик»-ն էր: Մեր համար դիրխոր-դիրխոր բարձրանում ենք, մեկ էլ 4-5 տարեկան երեխան հորը հարցնում ա.
-Պա՛պ, այ պա՛պ, դու մամայի կրծքերն ես շատ սիրում թե Անջելինա Ջոլիինը՞՞:
Հերը կարմրում, կապտում ա, բայց դե մի բան պտի ասի չէ՞, որ երեխան չշարունակի, ու պատասխանում ա.
-Մամայինը, տղե՛ս:
-Իսկ ես Սուսան տոտայինն եմ սիրում,- շարունակում ա երեխան:
-Տղե՛ս, թարգը տուր, իջնենք, քեզ կոֆեյով մառոժնի կառնեմ,- նորից կարմրում-կապտում է հայրը:
-Հա՜, չայ, կոֆե, պատանցուեմ,- ուրախ-ուրախ պատասխանում ա երեխան:

Մոտս մի հատ Սնիկերս կար, տվեցի էս երեխուն, քեֆս բերեց
/©Սուպեր երեխա + կարմրած-կապտած հայր + Հովազ/