Դիվանագիտական խաղի կանոնները... «Բաժանիր, որ տիրես»' հայտնի դիվանագիտական հնարք, որը կիրառվում է մի երկրի կողմից' մեկ այլ երկրների (կամ ազգերի) վրա ազդեցության լծակներ ունենալու համար: Ամենից շատ այս տարածաշրջանում թերեւս հայերն են տուժել դրանից: Օրինակ' 20-րդ դարասկզբին ցարական կառավարության կողմից հրահրվեցին հայ-թաթարական ընդհարումներ, որի արդյունքում Ռուսական կայսրությունում հալածանքներ սկսվեցին հայերի նկատմամբ: Հետո չարաբաստիկ 1-ին աշխարհամարտը. երկու իմպերիալիստական երկիր ներքաշեցին մեզ, հայերիս, մեզ համար ոչ ձեռնտու պատերազմի մեջ' որից տուժողը միայն մենք եղանք: Ցեղասպանության ժամանակ էլ' թուրքերն իրենց հերթին հրահրեցին քրդերին հայերի դեմ: Փաստ է, օրինակ, որ Վանի վիլայեթում թուրքական կառավարությունը հայերի կոտորածներն իրականացրել է' հիմնականում օգտագործելով քրդական ցեղախմբերին...

Դառնանք մեր օրերին: Հիմա վերջապես եկել է մի բարենպաստ պահ, երբ արդեն մենք, հայերս ենք որպես երկիր ստացել բացառիկ մի հնարավորություն կիրառելու համար «բաժանիր, որ տիրես» հնարքը' արդեն ուրիշների վրա: Խոսքը գնում է թուրք-քրդական ծայրաստիճան լարված հարաբերությունների մասին: Դիվանագիտական ճշգրիտ «խաղով» այսօր հնարավորություն ունենք մեզ համար նպաստավոր դիվիդենտներ կորզել այդ օր-օրի թեժացող հակամարտությունից: Սակայն դրան հասնելու համար նախ եւ առաջ պետք է ինքնուրույն խաղացող դառնալ տարածաշրջանում' որքան էլ որ դա դժվար է պատկերացնել ներկայիս իրավիճակում: Իհարկե, այդ խաղի կանոնները բավականին բարդ են եւ վտանգներով լի, բայց հավատացած եղեք, որ ուզենք թե չուզենք' դրա մեջ մեզ ի վերջո հաստատ ներքաշելու են: Դե ուրեմն' չդառնանք նորից ուրիշների կողմից տարվող «մութ» խաղերի զոհ:

Ռուբեն Շուխյան