Slaq.am-ը շարունակում է նամակներ ստանալ իր ընթերցողներից' իրենց հուզող հարցերի շուրջ:
Այս անգամ մեզ նամակով դիմել է 25-ամյա Վարդանը:
«Իմ բարձրացրած հարցը հատկապես վերջին շրջանում շատ արդիական է դարձել: Հնարավոր է' շատերն ասեն, որ չափազանցնում եմ, բայց ինձ մոտ այն տպավորությունն է, որ հայ աղջիկները մոռացել են իրենց հայ լինելը թե իրենց պահվածքով և թե մտածելակերպով…
Սկսեմ սկզբից. ինձ չեմ դասում այն տղաների թվին, ով որևէ աղջկա ձեռքից բաց չի թողնում ու ուզում է, որ բոլորն իրեն սիրեն, բայց ես արդեն այն տարիքում եմ, որ մտածում եմ ամուսնության մասին:
Չեմ ունեցել մի այնպիսի ընկերուհի, ում առաջարկած լինեմ սեռական կապ ունենալ և նա ինձ մերժած լինի… Դա կարծում եք նորմա՞լ է: Լուրջ նպատակներով շփվում եմ աղջիկների հետ մեկ-երկու ամիս, առաջարկում սեռական կապ, իսկ նրանք ինձ չեն մերժում, ոմանք պարզվում է' կույս են, ոմանք էլ' ոչ, իսկ ես չեմ ցանկանում ամուսնանալ մի այնպիսի աղջկա հետ, ով կույս չլինի ու պատրաստ լինի տղայի հետ անկողին կիսել մինչ ամուսնությունը: Չեմ հասկանում, ես եմ այդչափ վստահելի՞, որ մտածում են' իրենց հետ կամուսնանամ, թե՞ կուսությունն այլևս հայերի համար չէ…
Հայ աղջիկներ, դա ձեզ սազական չէ, ուշքի’ եկեք…