Հայտնի է, որ Հայաստանում կոնյակի արտադրությունը հիմնադրել է Ներսես Թաիրյանը 1887 թվականին: Սակայն մեր երկրում կոնյակագործության զարգացման համար այդ կարևոր իրադարձությունից հետո էլ Արևելյան Հայաստանի վարչական կենտրոնում՝ Երևանում, նույնպես հիմնվել և հաջողությամբ գործել են կոնյակի արտադրության այլ գործարաններ: Դրանցից մեկն էր արդյունաբերող Համբարձում Սողոմոնյանի կոնյակի գործարանը, որը գտնվում էր Երևանի հենց սրտում՝ Դոկտորսկայա (ներկայումս' Թումանյան) փողոցի 23 հասցեում:
Շատերը կհիշեն հին երևանյան այդ ինքնատիպ՝ խաղողի տերևների և ողկույզների զարդաքանդակներով պատված սև տուֆից կառույցը, երբ այն կանգնած էր Թումանյան փողոցում՝ ներկայիս «Վան» ատամնաբուժարանի հարևանությամբ: Տասնյակ տարիներ այդ շինությունը գործում էր որպես տպարան և ուներ մեծ ու ծավալուն մառան-նկուղներ: Հյուսիսային պողոտայի կառուցման ընթացքում շենքն ապամոնտաժվեց և տեղափոխվեց: Հիմա այն տեղակայված է Հանրապետության հրապարակին կից Մելիք Ադամյան փողոցում և Հանրապետական կուսակցության գրասենյակն է հանդիսանում:
Կոնյակի գործարանի սեփականատեր Համբարձում Սողոմոնյանը սերում էր թիֆլիսահայ հայտնի ձեռնարկատերերի՝ Սողոմոնյանների գերդաստանից, որոնք դեռևս 1853-ին Թիֆլիսում գինու և օղու գործարան էին հիմնել: Համբարձում Սողոմոնյանը Երևանում իր կոնյակի գործարանը հիմնադրեց 1890-ականների կեսերին: Նշենք, որ իր հիանալի համային հատկությունների և բուրմունքի շնորհիվ Սողոմոնյանի արտադրած կոնյակը արժանացավ բարձր պարգևների տարբեր միջազգային ցուցահանդեսներում, այդ թվում՝ Չիկագոյում և Փարիզում:
Գործարանում արտադրվում էր ոչ միայն կոնյակ, այլ նաև գինի, օղի, լիկյոր և մրգային պահածոներ: Արտադրությունը գնալով ընդլայնվում էր և 1910-ականների սկզբին կառուցվեց արդեն Դոկտորսկայա (Թումանյան) փողոցի վրա գտնվող այս գեղեցիկ շենքը՝ տաղանդաշատ ճարտարապետ Բորիս Մեհրաբյանի նախագծով:
Հ.Գ. Տեղափոխված շենքերի ճակատագիրը մեկ այլ թեմա է: Իմ անձնական կարծիքն է, որ դա սխալ է և խաթարում է քաղաքի իրական պատմությունը: Երևի կհամաձայնեք, որ որևիցե շենքի պատմական լինելու իմաստը միայն իր տեղում կանգուն մնալն է:
