Աշոտ Ասատրյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․
Տարիներ առաջ մի պատմություն էր շրջանառվում, չգիտեմ իրականում նման բան եղել է, թե ոչ, բայց երբ նոր էինք ուսանող դառնում շատ եմ լսել այդ պատմությունը: Հիմա պատմեմ, դուք էլ լսեք:
Շատ տարիներ առաջ Պոլիտեխնիկ մի երիտասարդ է ընդունված լինում, մականունը՝ Ֆազ: Ֆազը շատ մեծ շրջապատի տեր տղա էր, բայց միևնույն ժամանակ ահավոր համեստ: Առաջին անգամ մեր Ֆազը համալսարան է գնում ու մտնում է լսարաններից մեկը, որտեղ մի քանի տղա են լինում, որոնցից մեկը աթոռի վրա պպզած՝ սկսում է նորեկի հետ վիճել: Ի տարբերություն մնացած ավելի խելոք ուսանողների՝ Ֆազը սրան սկսում է պատասխանել:
Այս ամենց ոգևորված՝ պպզած երիտասարդը հարցնում է՝
-Արա, դու ինձ չես ճանաչու՞մ:
Ֆազը պատասխանում է, որ չէ ՝ չի ճանաչում:
Սա էլ հպարտ ներկայանում է՝
- Ես Ծիտն եմ:
Էս բառի վրա Ֆազը մոտենում է Ծտին, գրկում , տանում է պատուհանի մոտ և ասում՝
- Դե որ ծիտ ես, ուրեմն թռի,- ու երկրորդ հարկից գցում է ներքև:
