Ես երնեկ եմ տալիս էն մարդուն, ով թուրքի չի հանդիպել հենց թուրքի տիրապետության տակ գտնվող հողում: Երնեկ եմ տալիս նրան, ով չի տեսել թուրք սահմանապահի, անվտանգության աշխատակցի հայացքը, երբ իմանում է, որ դիմացինը Հայ է: Երնեկ եմ տալիս նրան, որ չի զգացել այն հոգեկան ցավը, երբ թուրքը մտացված տալիս է Հային, երբ քեզ չի թույլատրում նկարել եկեղեցին, իսկ մեկ այլ զբոսաշրջիկի սիրով թույլատրում է, քանի որ նա Հայ չի... Վերջապես երնեկ եմ տալիս նրանց, որոնց ուղեղները հանված է, ու մինչև հիմա թուրքին մարդ են համարում...

 

Կարեն Հովհաննիսյան