Մի վերջին նկատառում Ալեքսանդր Արզումանյանի՝ դեսպան նշանակվելու կապակցությամբ։ Արզումայանը,հարցին,թե ինչու որոշեց ընդունել նախագահի առաջարկությունը Դանիայում դեսպան նշանակվելու,պատասխանել է,որ միգուցե հետագայում երբ մեմուարներ գրի,այնտեղ կանդրադառնա այդ թեմային։ Այսքանը որպես շապիկ։ Ալեքսանդր Արզումանյանի կապակցությամբ ամենաշատը տխրել են նախկին կուսակիցները՝ ՀՀՇ յին վերնախավը,աջակիցները։
Եվ սա անում են այնպսիի չարակամությամբ,որով հատկապես մատնում են նախկին իշխանությունների՝ ատելությունը ոչ միայն իշխանության յալև յուրայինների նկատմամբ։ Չհասկանցողների համար նշենք,որ դեսպանի պաշտոնը ավելի շատ պետական պաշտոն է,ուղղված դեպի պետությունը։ Քաղաքական բաղադրիչը այստեղ մինիմալի է հասցված։ Հիմա,եթե Ալեքսանդր Արզումանյանից են դժգոհում,ապա ինչու չեն դժգոհում Լևոն Տեր-Պետրոսյանից,ով Սերժ Սարգսյանի հետ հանդիպման ժամանակ խոսել էր հիշեցնենք,բացառապես Արցախի հարցից։ Բա չէին մտածում,որդավադրապաշտներիմի ահռելի բանակ լրիվ այլ եզրահանգումներ է անելու ու դա անելու է աթաքույց փաստ ունենալով՝ նախկին ու ներկա նախագահները հանդիպել են։
Մի թե դա քիչ է,թե Տեր-Պետրոսյանից ավելի թունդ քննադատա կարող ենք գտնել Սերժ Սարգսյանի նկատմամբ։ Դժվար թե՝ ընդ որում և քաղաքական ասելիքով և հռետորաբանությամբ։ Հիմա այսքանը հեչ,արդեն վաղուց նախկին ՀՀՇ-ական Ալիկ Արզումանյանի նանակումը մեջ՞։ Չի կարելի նման մոտեցումներ ցւցաբերել ու հատակապես այս մեթոդով։ Այսպիսի սելեկտիվ մոտեցումը առանց այն էլ մարգինալ դառած ուժին և ոչ մի դրական երանգ չեն հաղորդում:
