Ադրբեջանը 90-ական թվականներից ընթացքում համագործակցելով իրեն ց ընկեր թուրիքայի հետ, օգտագործում էն իրեն միասնական հզոր ռազմական այլև ինֆորմացիոն պոտենցիալը, որպեսզի խուճապ մտցնեն հայկական կողմում: Սա արվում էր և շարունակում է երկու փուլով՝ առաջինը նրանք ցույց էն տալիս սպանված ադրբեջանական բանակի զինվորներին(երբեմն նաև իրենց իսկ ձեռքով սպանածներին ) և անգամ խաղաղ բնակիչներին,որպեսզի ագրեսիա մտցնեն իրենց կողմում ու վերջապես բանակից բացի կարողանան տեղից շարժել իրենց << ազգին>> ու տրամադրեն հայերի դեմ :

 

Իսկ երկրորդ նպատակը դա մի մեծ ինֆորմացիոն հոսք օգտագործելով կեղծ լրատվություն հայտնելով սկսում են խուճապի մատնել հայստանում ապրող բնակչությանը,որոնք և պետք է պետք եղած դեմքւոմ օգնության հասնեն արցախցիներին :Բայց բարեբախտաբար այդ ամենը 90-ականներին չստացվեց :Հիմա նրանց մոտ այդ ամենը ավելի լավ է ստացվում,քանի որ նախ ինֆորմացիոն հոսքերը ավելի արագ են տարածվում և 21-րդ դարում սպառողը ավելի է կապված համացանցին,իսկ հասարակությունը այսօր ավելի քան չի գիտակցում ու տարածում է հայերեն ու հայատառ ցանկացած գրառում,առանց մի պահ մտածելու և նայելու որտեղից է աղբյուրը :Ահա և ինֆորմացիոն պատերազմի առաջին ձևերից մեկը,որի կուտը մենք շատ լավ ուտում ենք:Ինչ խոսք այս ամենը նրանց մոտ ստացվում է ,քանի որ պետական մարմինների կողմից դեպքերի լուրերի տարածման ժամանակ ինֆորմացիոն վակում է ստեղծվում և մարդիկ նստած սպասում են թե ոմն կառույցի ներկայացուցիչ ֆեյսբուկի իր անձնական տիրույթում(շեշտում եմ անձնական )տիրույթում գրառում կկատարի թե ոչ :

 

Իսկ Աստված մի արասցե եթե այդ անձնական տիրույթը կոտրվում է մեր << եղբայրների>> կողմից, երեխաներին սահման ուղարկած ծնողների մոտ միանգամից խուճապ է ստեղծվում :Եվ դա իհարկե բնական է :Ինչ եմ ուզում ասել՝ ուժային կառույցների մամլո պատասխանատուներ ուշքի եկեք,մենք գտնվում ենք պատերազմական դրության մեջ դեռ 90-ական թվականներից և հայկական տիրույթի օգտատերեր անիմաստ մի լայքեկ ինչ պատահի ու տարածեք :

 

Սուրեն Արեենց