Մի վտանգավոր բան եմ նկատում:

Ես սիրում եմ Արցախը, չէ, ես սիրահարված եմ Արցախին, այն մեր հայրենիքի հիմքն է : Արցախը Հայաստանի եզակի բնակավայրերից մեկն է, որը վերաբնակեցված չէ, որտեղ ոչ 1828թ, ոչ 1915 թ. չեն եկել ու ապրել, քանի որ Արցախը երբեք չի հայաթափվել, միշտ բնակեցված է եղել Հայերով: Հիմա Արցախում կան մի երկու ղժղժան լրագրողիկներ, ովքեր ֆեյսում բերանները շաղ են տալիս ու իրանց դրել են ամենագետի տեղ: Եթե դու մի ինչ որ ուժային կառույցի ղեկավարներից մեկի քածն ես, դա քեզ իրավունք չի վերապահում, որ քեզ պահես այնպես կարծես թե դու Արցախի ներկայացուցիչն ես: Կամ , եթե դու մի ինչ որ ուժային կառույցի գաղտնի գործակալ ես, դա նույնպես քեզ իրավունք չի տալիս օգտագործել իշխանության քո նկատմամբ վստահությունն ու հանդես գալ Արցախահայության անունից: Արցախի անունից կարող են հանդես գալ Աբովյանից, Գյումրիից, Երևանից, Իջևանից, Մարտունիներից, Վանձորից, Գորիսից, Մեղրիից, Արարատից, Ստեփանակերտից, Ստեփանավանից, Մարտակերտից և այլն, այն ծնողները, որոնց զավակները իրենց կյանքի գնով սահման են պահում, կարող են հանդես գալ այն բնակիչները , որոնք ամեն օր ազերու կրակե կարկտի տակ են: Իսկ դուք, տիկնայք ու պարոնայք պոռնիկներ, ձեր ցոփ ու շվայտ կյաքով, ձեր անբարո վարքով, անգամ հայ կոչվելու իրավունք չունեք, ուր թե մնաց հանդես գաք Հայաստանյան որևէ բնակավայրի անունից... Արցախը դա նույն Հայաստանն է...

Հ.Գ. Խոստանում եմ , խորհրդակցել իրավաբանների հետ և այդ լրագրող(ներ)ին քարշ տալ դատարան իրենց թշնամանք առաջացնող հայտարարությունների համար...

Կարեն Հովհաննիսյան (Կիլիկյան Հայաստան)