Մենք բոլորս այս կամ այն չափով մեղավոր ենք նրանում, ինչ տեղի է ունեցել վերջին քսան տարում... Մենք, թե հաղթական, թե դրամատիկ իրադարձությունների անմիջական մասնակիցներս չէ, որ պիտի որոշենք մեզնից յուրաքանչյուրի պատասխանատվության չափը. երբ կհանդարտվի գնդացիրների որոտը, մեր հետնորդները կդառնան մեր պատմաբաններն ու դատավորները: Մենք հաճախ խոսում և վարվում ենք տարբեր ձևով, բայց զգում ենք միևնույն տեսակ:

 

Մենք բոլորս աշխատել և աշխատում ենք օգուտ բերել Հայաստանին, մենք բոլորս /կամ գրեթե բոլորս/ հավատացել և հավատում ենք, որ օգուտ ենք բերում նրան: Թերևս մեզ շատ բան կներվի այն բանի համար, որ շատ ուժեղ ենք սիրել և սիրում նրան: Այժմ ժամանակը չէ մտածել որևէ այլ բանի մասին, բացի հաղթանակից:
գլանակի տևողությամբ..

 

 

Արման Խաչատրյան